PIETER (32) - ACTIVIST VOOR DE WOONSECTOR

Bron: Jessie Maasbach

Activisme zit in de familie

Het actievoeren is Pieter met de paplepel ingegoten. Zijn vader was namelijk totaalweigeraar. Dat houdt in dat hij de militaire dienst heeft geweigerd toen hij daarvoor werd opgeroepen. Maar niet alleen dat, ook de sociale dienst weigerde hij omdat hij dat als verlengstuk zag van het militaire apparaat. Voor de dienstweigering zat zijn vader ook ongeveer een jaar in de gevangenis. Daarnaast heeft zijn vader ook veel acties gevoerd en deed hij dingen voor ‘Onkruit’, een radicale actiegroep voor antimilitaristen.

“Van huis uit kreeg ik mee dat het belangrijk is om kritisch te kijken naar de politiek en naar wat er vanuit de overheid van je gevraagd wordt. Maar ik leerde ook dat politiek verder gaat dan het stemmen op een politieke partij eens in de vier jaar en dat er andere manieren zijn om een standpunt in te nemen” legt Pieter uit. Hij kreeg dat niet alleen van zijn vader mee, maar ook zijn moeder was daarbij betrokken. “Op verjaardagen zagen we soms dia-shows van acties. Het leek mij ook gewoon heel leuk en gezellig. Het waren vaak ook ludieke acties dus het leek mij ook wel grappig.” Het is daarom ook niet gek dat Pieter zelf ook de kant van het activisme op is gegaan.

“Vanaf de middelbare school dacht ik; nu gaat het actievoeren beginnen, maar dat bleek toch niet helemaal waar. Niemand bleek daar echt in geïnteresseerd te zijn, dus daar stopte het voor mij ook gelijk.” Hoewel hij op dat moment misschien nog geen actie voerde hield hij zich wel bezig met activisme. Hij las zich in, ontwikkelde ideeën en besprak die ook met mensen. Bovendien raakte hij geïnteresseerd in kunstenaars die veel bezig waren op het grensvlak van activisme en kunst en die politiek geëngageerd bezig waren. “Toen had ik op een gegeven moment het idee; dit vind ik wel heel interessant maar ik weet niet precies hoe dit werkt. Het politieke bewustzijn was er bij mij wel, maar ik had concreet gezien weinig politieke ervaringen omdat ik nog nooit heel actief ben geweest of me consequent heb ingezet. Ik vond toen dat ik meer moest doen dan alleen erover nadenken.”

Antikraak wonen

Het politieke bewustzijn had Pieter dus al, maar dat hij zich actief ging inzetten voor de woonsector kwam ook vooral voort uit eigen ervaring. Pieter heeft lange tijd antikraak gewoond en merkte daar dat er niet zo goed met je wordt omgegaan als huurder in een antikraakpand. “Ik merkte dat je gewoon totaal geen rechten hebt, maar vooral ook dat er op je wordt neergekeken en dat mensen denken dat ze geen rekening met je hoeven te houden omdat je antikraak woont.” Zo legt hij uit dat verhuurders regelmatig onaangekondigd op bezoek kwamen om te kijken of alles wel netjes was, dat hij en andere huurders de schuld kregen als er iets kapotging en dat het bovendien vaak lang duurde voordat het werd opgelost. “Ondertussen woon je in panden met schimmel en die vaak niet beveiligd zijn waardoor er regelmatig wordt ingebroken” zegt hij.

Hij wist dat hij niet de enige was in deze situatie en dat hij het nog vrij goed had. “Ik heb bijvoorbeeld familie en een vriendenkring waar ik op aan kan. Ik wist dat dit voor anderen die dat vangnet niet hadden, een stuk erger was.” Hij vond dat er iets aan gedaan moest worden en ging op zoek naar een organisatie die zich hiervoor inzet. Dat bleek Bond Precaire Woonvormen, hij nam contact met ze op en sloot zich vier jaar geleden bij ze aan.

Actievoeren voor de woonsector

Bond Precaire woonvormen is een organisatie met als doel; het zichtbaar maken van alle misstanden in de woonsector en het geweld dat daarbij komt kijken zoals het uit huis zetten van mensen. Bovendien willen ze mensen helpen om hun problemen te politiseren. Ze richten zich met name op de tijdelijkheid van veel contracten. In eerste instantie hielp Pieter de bond door middel van zijn vaardigheden met grafische vormgeving, maar al snel werd hij gevaagd om mensen te begeleiden. “We helpen mensen in het begin door ze in contact te brengen met een solidariteitsnetwerk om vervolgens samen bij de huurbaas aan te kloppen om te kijken of we tot een oplossing kunnen komen. Levert dat niets op? Dan zijn we bereid om andere acties uit te voeren zoals bijvoorbeeld het verzamelen van handtekeningen en het organiseren van demonstraties bij het huis of bij de wooninstantie tegen die specifieke huisuitzetting.”

Demonstratie tegen huisuitzetting in Rotterdam

Actie #stophuisuitzettingenrotterdam bij het stadhuis

Activisme in Groningen

In september verhuisde Pieter vanuit Amsterdam naar Groningen, waar hij overigens ook opgroeide. Hij is momenteel met een aantal andere mensen die geïnteresseerd zijn aan het kijken of ze in Groningen wellicht ook iets kunnen betekenen. “We zijn nu vooral bezig met bekijken van de situatie. We onderzoeken bijvoorbeeld welke vormen van woononzekerheid hier voorkomen door naar verschillende plekken te gaan en te peilen hoe mensen daar wonen en of er dingen zijn die wij zouden kunnen bijdragen.”